De schreeuw van Dominique deel 1

De schreeuw van Dominique, deel 1

Pedofilie en ernstig kindermisbruik is niet iets wat incidenteel plaatsvindt, maar is een systematisch probleem in onze samenleving. De aanklacht van seksueel misbruik duikt steeds weer op bij mensen die vroeger met pleeg- en Jeugdzorg te maken hebben gehad. De slachtoffers zijn vaak voor hun leven getekend, maar kunnen op weinig steun rekenen. Dossiers worden door de instanties weggemoffeld, de politie weigert aangiftes op te nemen en is nalatig in het doen van een deugdelijk strafrechtelijk onderzoek. Een van die slachtoffers heeft nu een naam en een gezicht, haar naam is Dominique.

Deel 1: Geboren in een wereld van drugs, pedofilie en pleegzorg

In een serie artikelen zullen we het persoonlijk relaas van Dominique uitvoerig belichten. We spraken haar urenlang en kregen inzage in haar dossier. Het is háár kant van het verhaal, dat ze nooit in de rechtbank heeft kunnen vertellen. Ze is op ontluisterende wijze tegengewerkt door politie en justitie, waardoor de verdachten: Dominique’s pleegvader en pleegbroer M. (nog) niet vervolgd zijn. Bovendien zijn er talloze fouten gemaakt en allerlei dossierstukken verduisterd. We hopen dat de onderste steen boven komt door haar verhaal te vertellen. Of de verdachten wel of niet schuldig zijn, zal uiteindelijk moet worden vastgesteld in een onafhankelijke rechtbank.

Dominique maakt een stabiele en sterke indruk. Met een heldere blik en krachtige stem praat ze in rap tempo over het misbruik en allerlei aspecten uit haar dossier. Ze weet bijna alle details uit haar hoofd en lepelt ze zonder aarzelen op: namen, data en gebeurtenissen. Het het enige dat zou kunnen verraden dat ze lijdt aan PTSS (Post Traumatic Stress Syndrome), is het trillen en haar voortdurende behoefte aan een sigaret, terwijl ze over het misbruik en de slopende juridische strijd praat.

Haar verhaal is consistent en komt grotendeels overeen met de documenten die we onder ogen hebben gehad. Ze heeft de stukken zorgvuldig gearchiveerd en kopieën in veiligheid gebracht, aangezien bij diverse instanties belangrijke stukken zijn verduisterd. Ook werd haar computer al eens gehackt, waarbij werd gepoogd om allerlei mailbestanden te wissen. Alles bij elkaar zijn het talloze ordners vol. De melding van het seksueel misbruik bij de Commissie Samson zit in een aparte map en heeft als titel: “De schreeuw van Dominique.” Onder dezelfde titel zullen we haar verhaal naar buiten brengen, omdat we vermoeden dat het illustratief is voor veel andere slachtoffers die door niemand worden gehoord.

Als drugsbaby geboren

Dominique komt als baby met 4-0 achterstand ter wereld. Als baby van een drugsverslaafde moeder verblijft ze eerst een tijdje in het Sofia-kinderziekenhuis, vanwege afkickverschijnselen. Tijdens haar verblijf in het Dijkzigt ziekenhuis en later in het Sofia-kinderziekenhuis wordt ze regelmatig uitgebreid onderzocht door diverse kinderartsen. In de rapportages van 2 verschillende kinderartsen staat vermeld dat er geen afwijking aan haar genitaliën wordt vastgesteld. Dit is een belangrijk detail, omdat er bij het pleeggezin vlak na plaatsing wél een afwijking wordt geconstateerd. We komen hier later op terug.

Haar moeder blijkt niet in staat om voor haar te zorgen en haar vader zit vast in voorarrest. Dominique wordt daarom onder toezicht gesteld van kinderrechter De Pauw-Gerlings in Rotterdam. We zullen deze naam in een later deel van deze serie regelmatig terug zien.

Van oma naar naar het kindertehuis

Dominique woont eerst een tijd bij haar biologische oma die automatisch toeziend voogd is. Volgens Dominique was haar stiefopa een pedofiel die zijn stiefdochter heeft misbruikt, zo vernam zij van haar biologische moeder. Dit kan er mede toe hebben geleid dat haar biologische moeder verslaafd is geraakt. Het verklaart ook het standpunt van haar oma om “het verleden te laten rusten,” waardoor Dominique bij haar op weinig steun kan rekenen.

Nadat duidelijk is dat de biologische moeder niet voor haar baby kan zorgen, wordt Dominique in een kindertehuis geplaatst. In het kindertehuis heeft ze een persoonlijk verzorgster die erg betrokken is bij het wel en wee van Dominique. In de rapportage van pleegzorg staat dat Dominique veel behoefte heeft aan persoonlijk aandacht en er wordt daarom nadrukkelijk advies gegeven haar in een kleine groep te plaatsen. Om die reden wordt er voor Dominique een pleeggezin gezocht.

Keuze voor pleeggezin is dubieus

De keuze voor het pleeggezin in Tilburg is echter merkwaardig, aangezien er al drie biologische kinderen en één pleegkind zijn als Dominique daar wordt geplaatst. Dominique zal het vijfde kind worden en er zullen er later nog twee bijkomen. Een gezin van 7-9 personen is niet bepaald ‘een kleine groep’ te noemen. In de rapportage van pleegzorg, naar aanleiding van een huisbezoek, staat dan ook: “Het wemelt er van de kinderen.”

Normaal gesproken gaan er talloze kennismakingsontmoetingen vooraf aan een plaatsing in een pleeggezin. In het geval van Dominique liep het, volgens haar persoonlijk verzorgster in het kindertehuis, allemaal heel ongebruikelijk. Volgens de verzorgster werd na slechts een paar bezoeken reeds tot plaatsing besloten. Bovendien claimt Dominique dat in het dossier van haar oudere pleegzus Elizabeth* staat dat pleegmoeder Joke* niet geschikt werd bevonden, maar dat de goede baan bij defensie van pleegvader veel goedmaakte. Bovendien vertelt Dominique dat ze zich vanaf zeer jonge leeftijd kan herinneren dat haar pleegmoeder chronisch ziek is. Ze gebruikte veel medicatie, waaronder rustgevende middelen en is uiteindelijk in 2008 op relatief jonge leeftijd gestorven.

Hoe is het mogelijk dat een pleeggezin waarvan de pleegmoeder chronisch ziek is en de verzorging heeft over 3 eigen kinderen, ook nog 4 pleegkinderen toegewezen krijgt? Pleegvader werkte buitenhuis en deed bovendien in de jaren 1994-1997 een HBO-studie.

Royale vergoedingen voor pleegouders

In de rapportages van Humanitas staat, naar aanleiding voor een aanvraag van een bedrijfs- wasmachine en droger, dat er wel 4 á 5 wassen per dag gedraaid moeten worden. Dominique vertelt dat het huishouden vooral door de kinderen wordt gedaan.

De pleegvergoeding voor 4 pleegkinderen bedraagt in 2001 ruim drieduizend euro per maand, waarvan een groot deel belastingvrij is. Daarnaast wordt een grote verbouwing gefinancierd en mag het gezin met een financiële bijdrage van Jeugdzorg een 9-persoonsauto aanschaffen. Menig bijstandsmoeder zou willen dat ze een dergelijke vergoeding voor haar kinderen krijgt.

Dat geld komt overigens niet allemaal bij de pleegkinderen terecht. Pleegzorg betaalt een bedrag om eens in de vier jaar een nieuwe fiets te kopen. Dominique heeft, in tegenstelling tot de biologische kinderen van het gezin, nooit een nieuwe fiets van haar pleegouders gekregen. Wel moet er door de pleegkinderen en dochter Veronique* hard gewerkt worden. Dominique vertelt: “We moesten zaterdag om 8 uur op en iedereen kreeg een taak. Het was mijn taak het huis te poetsen, daar was ik dan een hele dag mee bezig. Als het niet goed genoeg werd bevonden, kreeg ik straf.” De beschrijving van haar jeugd klinkt als een modern Assepoester-verhaal.

Zogenaamd ideaal pleeggezin

Als men de voogdijverslagen van Humanitas leest, (Jeugdzorg bestond toen nog niet) is er in het pleeggezin een gezellige sfeer en zijn de pleegouders zeer bekwaam. Er wordt een zonnig beeld geschetst, waardoor op papier de indruk ontstaat dat Dominique en de andere pleegkinderen in een ideaal pleeggezin zijn terechtgekomen.

Dit staat in schril contrast met de getuigenverklaring van Dominique die een situatie schetst van ernstig seksueel misbruik, lichamelijke mishandeling en psychische manipulaties. Dominique: “Wij mochten nooit iets.” Ze vertelt dat speelafspraakjes nauwlettend worden gemonitord, ze zelden bij een vriendinnetje mag spelen en nooit bij een vriendinnetje mag logeren. Ook bij het buiten spelen moet ze altijd in het zicht blijven, waardoor ze niet naar een speelveldje achter het huis kan gaan. Als Dominique wat ouder is krijgt ze in de gaten dat als ze even met pleegvader knuffelt, ze soms meer voor elkaar krijgt. Dat is echter een uitzondering.

Vaginale verklevingen

Dominique vertelt dat ze reeds als baby van 17 maanden seksueel is misbruikt. Ongeveer drie weken nadat Dominique in het pleeggezin is gekomen, gaat pleegmoeder Joke* met haar naar het ziekenhuis, omdat ‘het plassertje van Dominique helemaal is dichtgegroeid’. Door vaginale verklevingen is de opening heel klein, waardoor het plassen pijnlijk is. Ook is er sprake van roodheid en ontstekingen. Men vertelde Dominique later dat ze niet wisten of ze een jongen of meisje was, omdat haar vagina helemaal dicht zat.

Vaginale verklevingen kunnen allerlei oorzaken hebben, zoals een oestrogeentekort. Dit geeft vaak geen klachten en herstelt op latere leeftijd vanzelf. Het kan ook veroorzaakt worden door langdurige ontstekingen, maar aangezien het kindertehuis waar Dominique ruim 3 weken daarvoor nog verbleef niets over ontstekingen en afwijkingen aan de vagina heeft gerapporteerd, is dit onwaarschijnlijk.

Omdat Dominique als drugsbaby ter wereld is gekomen en regelmatig ziek is, wordt ze sinds haar geboorte regelmatig onderzocht door kinderartsen. Ook in de periode dat ze in het tehuis woont. Geen van deze kinderartsen, noch de verzorgsters van het tehuis, heeft ontstekingen of afwijkingen aan haar vagina vastgesteld.

Vaginale verklevingen kunnen ook veroorzaakt worden door seksueel misbruik. In dat geval gaat het gepaard met roodheid, zoals bij Dominique. De vagina verkleeft door littekenweefsel dat ontstaat als gevolg van lichamelijk trauma. In het verslag van het Mariaziekenhuis in Tilburg en Humanitas staat dat de verkleving van Dominique ongedaan gemaakt kan worden door een ‘kleine operatieve ingreep.’

In het verslag van Humanitas staat: “o, o, o, Zorg en Vliet” en men geeft daarmee een sneer naar het kindertehuis, omdat deze de afwijking en ontstekingen niet heeft gemeld. De persoonlijke verzorgster van dat tehuis zal jaren later aan Dominique verklaren dat er helemaal geen sprake was van vaginale verklevingen of ontstekingen. De politie heeft echter geweigerd om haar te benaderen en een getuigenverklaring op te nemen, waartoe ze overigens (nog steeds) bereid is.

In de medische rapportages van het Dijkzigt en Sofia Kinderziekenhuis staat vermeld dat Dominique een normaal vrouwelijk geslacht heeft. Uit niets blijkt dat er twijfel is of ze een jongen of meisje is. Ruim 3 weken nadat Dominique in het pleeggezin is geplaatst, worden er vaginale verklevingen, pijn bij plassen en roodheid geconstateerd, terwijl het kindertehuis beweert dat er 4 weken eerder niks te zien was. 

Het misbruik trekt een grote wissel op haar gezondheid

Het misbruik heeft zijn weerslag op Dominique’s gezondheid. Ze heeft chronische buikpijn, voortdurend keelonsteking, blaasontsteking en allerlei soorten eczeem. Bovendien heeft ze op hele jonge leeftijd allerlei geslachtsziektes zoals chlamydia en genitale wratten. Daarnaast heeft ze ook een rectaal eczeem.

Met veel pijn en moeite (inclusief het dreigen met gerechtelijke stappen en een brief van haar advocaat) heeft Dominique de kwitanties gekregen waarop de medicijnen tegen deze SOA’s (seksueel overdraagbare aandoeningen) staan vermeld. De politie weigert echter de apotheek te benaderen om te kijken of op de afschriften van pleegvader en pleegbroer M. in dezelfde periode, dezelfde medicatie is verstrekt.

Ziektekostenverzekeraar VGZ, de verzekeringsmaatschappij waarbij alle kinderen die onder pleegzorg vallen verzekerd zijn, weigert inzage te geven in haar medisch dossier. Wederom krijgt Dominique geen enkele steun van de politie, die bij VGZ niet alleen Dominique’s dossier, maar ook dat van pleegvader en pleegbroer M. had kunnen opeisen toen er een strafrechtelijk onderzoek liep.

Misbruik van de andere kinderen

Ook Elizabeth*, de oudere pleegzus van Dominique, wordt misbruikt en zij zal in 2014 eveneens aangifte tegen pleegvader en pleegbroer M. doen. Haar moeder is nog maar een tiener van 14 á 15 jaar als ze van Elizabeth bevalt. Als ze zelf ook nog een tiener is en Elizabeth in het pleeggezin komt opzoeken, wordt ze aangerand door pleegvader, aldus Dominique. In Elizabeth’s dossier staat dat ze zich daarna altijd liet vergezellen door “kleerkasten van mannen” en “zich niet prettig voelde in het pleeggezin.” Op haar verzoek vinden de bezoeken vanaf dat moment twee jaar lang plaats op het kantoor van Jeugdzorg Nederland. Totdat aangeeft dit niet bevorderlijk te vinden voor Elizabeth en eist dat de biologische moeder haar kind gewoon in het pleeggezin komt opzoeken.

Volgens Dominique wist pleegmoeder Joke* van het misbruik en was medeplichtig door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat de badkamerdeur niet op slot kon. Dominique heeft sterke vermoedens dat ook haar twee oudste pleegzussen en de biologische dochters van de pleegouders, misbruikt zijn. “Van Veronique* weet ik het bijna zeker.” Als Dominique bij hoge uitzondering bij een vriendinnetje mag spelen, is Veronique altijd ontzettend pissig, al durft ze dit naar haar vader niet te laten blijken. Dominique: “Veronique króóp voor pleegvader. Ze was heel bang voor hem.” Als Dominique en Elizabeth een keer bij Dominique’s oma logeren, treffen ze bij thuiskomst een huilende Veronique aan terwijl ze uit de badkamer komt met pleegvader in haar kielzog.

Naar de buitenwereld is pleegvader ‘über sociaal’

Volgens Dominique wordt zij niet alleen seksueel misbruikt, maar ook fysiek mishandeld. Ze zegt: “Er werd geslagen, geschopt, oren werden omgedraaid totdat je het kraakbeen hoorde kraken en als je ongesteld was, kreeg je extra straf. We moesten urenlang op de trap zitten, je moest je bord leeg eten terwijl iedereen moest blijven zitten, al was het tot 12 uur ‘s nachts, of je moest heel lang in bad blijven liggen. Het waren heel gekke en bizarre dingen.”

In het dossier zit ook een medisch rapport van een röntgenfoto naar aanleiding van een pijnlijke arm en pols. Deze is volgens Dominique ontstaan na een escalatie in het gezin, waarbij de pleegouders eerst een heet tosti-ijzer naar haar gooien en haar arm vervolgens zodanig verdraaien, dat ze voor onderzoek naar het ziekenhuis moet. Het litteken van het tosti-ijzer is nog slechts vaag zichtbaar, maar de littekens op haar ziel zal ze altijd meedragen.

Ook de andere (pleeg)kinderen krijgen mishandelingen te verduren. Deze vinden bij voorkeur plaats buiten het zicht van de buitenwereld. Naar de buren toe is pleegvader “über sociaal”. Hij staat altijd voor iedereen klaar. Dominique: “Met oudjaar bakte hij oliebollen voor de hele straat, of maakte een grote pan erwtensoep. Niemand gelooft het, want het is zo’n lieve man! Dat kán niet.”

Dominique’s oma wist van het misbruik

Dominique en haar pleegzus Elizabeth* logeren regelmatig bij de biologische oma van Dominique. Daar vertonen ze al op zeer jonge leeftijd uitdagend seksueel gedrag, hetgeen bij oma argwaan opwekt. Als Dominique ongeveer 6 á 7 jaar oud is, worden ze door haar oma uitgehoord. Elizabeth durft niks te zeggen, want pleegvader heeft gezegd dat, als ze er met iemand over spreken, ze “dan zwerver zullen worden.” Dominique echter biecht alles op aan haar oma en vertelt wat er in het pleeggezin plaatsvindt.

Op een bepaald moment belt oma pleegvader, maar hij ontkent alles. Oma’s standpunt is vanaf dat moment “we laten het verleden rusten.” Dominique: “Mijn oma werkte absoluut niet mee.” Daarmee wordt ze al op zeer jonge leeftijd geconfronteerd met het feit dat ze volledig op zichzelf is aangewezen.

Melding seksueel misbruik bij Kinderbescherming

Dominique kan op school goed leren en krijgt in groep 8 een havo/vwo-advies. Ogenschijnlijk gaat het goed met haar. Toch vertelt ze op een bepaald moment op school dat ze misbruikt wordt. Dominique heeft kunnen achterhalen dat er vanuit de basisschool een melding over ‘vermeend seksueel misbruik’ is gemaakt. Behalve een notitie van die melding is er in het dossier verder niks over terug te vinden.

Dominique vertoont uitdagend, seksueel gedrag dat niet bij haar jonge leeftijd past, ze was toen pas 2 jaar. Haar ouders reageren laconiek dat het wel in de genen zal zitten, omdat Dominique’s moeder een heroïnehoertje is. In de verslagen van Humanitas en Jeugdzorg worden deze observaties afgedaan als ‘kinderspel’, net als de melding van ‘vermeend seksueel misbruik’ door pleegbroer M. Ondanks de talloze gezinsvoogden, een van pleegzorg en een van jeugdzorg en andere hulpverleners die het gezin monitoren, pikt bijna niemand de signalen op. Wel is er op een bepaald moment een gezinsvoogd, een zekere Hasan, die signaleert dat dingen niet helemaal kloppen en kritische vragen stelt. Dominique zegt hierover: “Ineens was die Hasan dus ook weg. Die was dan ineens geen gezinsvoogd meer, snap je wat ik bedoel?”

Als ze zouden praten over het misbruik zouden ze zwerver worden

Dominique en haar pleegzus Elizabeth* worden bang gemaakt en onder druk gezet om hun mond te houden over het misbruik dat in het gezin plaatsvindt. Dominique: “Het ging zelfs zover dat Elizabeth en ik in de auto werden gezet en naar het Centraal Station in Tilburg werden gereden. Daar werd ons aangewezen waar we zouden eindigen als we zouden praten; als heroïneverslaafde zwervers. ‘Als je iets zegt wordt je zwerver en ga je dié kant op.’

Toch zijn er blijkbaar betrokkenen die aan de bel trekken omdat er iets niet klopt. In het dossier is terug te vinden dat er zowel in 1991 als in 1996 een melding van vermeend seksueel misbruik is gedaan. In het dossier van Jeugdzorg zit een werknotitie dat er een onderzoek heeft plaatsgevonden door een vertrouwensarts in Breda. Opmerkelijk genoeg ontbreekt de rapportage van deze vertrouwensarts in het dossier.

Diverse dossierstukken laten zien dat er met een vertrouwensarts is gesproken. Er wordt tevens verwezen naar het dossier van pleegzus Elizabeth*. Wanneer Elizabeth op latere leeftijd haar dossier wil inzien, constateert ze dat de helft weg is. Alle stukken van voor haar 10e levensjaar zijn verdwenen. We komen hier later nog uitgebreid op terug.

Alle bewijstukken zijn te lezen op de pagina van de bron vermelding

Bron: Ellaster

Steun onze stichting met een gift of wordt jaarlijkse donateur