(ook pedoseksualiteit) is het seksueel misbruiken van een minderjarige door een volwassene. Het is een vorm van kindermishandeling en een zedendelict.
Alle vormen van seksueel kindermisbruik hebben in ieder geval twee componenten: een seksuele component (een gevoel van opwinding, het willen) en een antisociale component (overtreden van de wet en de wil van het kind, het doen).
De gelegenheidspleger heeft seks met kinderen omdat de gelegenheid er is en persoonlijke omstandigheden daar aanleiding toe geven. Een voorbeeld is het in incestzaken veelvoorkomende scenario van een vader die seksuele toenadering tot zijn dochter zoekt en als argument opvoert dat hij na bijvoorbeeld een echtscheiding geen uitweg meer vond voor zijn seksuele verlangens. Ook een zeer groot deel van de sekstoeristen die zich in meestal arme landen aan minderjarigen vergrijpen zijn gelegenheidsdaders.
De antisociale pleger maakt het eigenlijk niet uit met wie hij seks heeft, een kind is een makkelijk slachtoffer omdat het kleiner, zwakker en makkelijker te manipuleren is. Het zijn ook deze laatste plegers, die hoofdzakelijk verantwoordelijk zijn voor ernstige misbruikzaken vaak met dodelijke afloop.[1] Een voorbeeld van een antisociale pleger is Marc Dutroux.
‘Toen ik zwanger bleek van mijn pleegvader, werd ik verplicht tot een abortus. Hij keek toe terwijl zijn vrouw mijn hand vasthield en fluisterde dat dit mijn verdiende loon was.’ Lees meer
Lotgenotenbijeenkomst 2017 met gastsprekers:
Pornoster Kim Holland spreekt op een lotgenotenbijeenkomst voor slachtoffers van seksueel misbruik in de veilinghallen van Tiel over het overwinnen van de gevolgen daarvan. Lees meer
De Tielse Dominique (32) werd als baby door de overheid bij haar moeder weggehaald. Ze kwam al snel in een pleeggezin waar ze haar hele jeugd werd mishandeld en misbruikt. Nu wil ze lotgenoten van seksueel misbruik verenigen. Lees meer
Nadat Dominique aangifte heeft gedaan van seksueel misbruik door haar pleeg- vader en broer in de periode dat ze in het pleeggezin woonde, vraagt de Officier van Justitie of ze de dossiers uit haar jeugd wil opvragen. De rapportages over Dominique’s jeugd — en vooral het ontbreken daarvan — van instanties zoals Jeugdzorg, Humanitas en de Raad van Kinderbescherming, zullen doorslaggevend zijn in de beslissing van Justitie om niet tot strafvervolging over te gaan. Maar in de zoektocht naar de dossiers komt Dominique er achter dat deze onrechtmatig zijn verdwenen of opzettelijk worden achtergehouden. Lees meer
